Ἀγαπητέ κύριε Ἀντονά,

Μερικοί σᾶς θεωροῦν ἀργοκίνητο ἀλλά νά πού κάνουν λάθος. Μερικοί σᾶς νομίζουν ἐκκεντρικό, ἀναρωτιέμαι γιατί. Αὐτή τή φορά, ἀντιθέτως, ἀποδεικνύεστε ταυτόχρονα βιαστικός καί πεζός. Αὐτή τή φορά χάθηκε ὁ ἔλεγχος τοῦ χρόνου, χάθηκε ἐπίσης καί ἡ σοβαρότητα: σᾶς κατέλαβε βιασύνη καί ἀναρωτιέμαι γιατί. Μήπως γοητευθήκατε τόσο ἀπὸ τὴ δική μου γραφή; Μήπως χάσατε τή δική σας ἔμπνευση καί προσκολλᾶσθε τώρα σὲ ἔργα ξένων; Βιαστήκατε νά δημοσιεύσετε τά κείμενά πού σᾶς ἔστειλα. Μάλιστα τό πράξατε χωρίς σοβαρή ἔρευνα, μέ προχειρότητα τὴν ὁποία κανεὶς δὲν περίμενε ἀπὸ ἐσᾶς. Δὲν μελετήσατε ἀρκετὰ τὰ κείμενα. Ὡστόσο ἐγὼ σᾶς τὰ ἔστειλα πρωτίστως γιατὶ ἤθελα νὰ σᾶς δοκιμάσω.
Κύριε Ἀντονἀ,
Διατρέξατε προσφάτως τίς δολοφονίες τῆς βορείου Ἑλλάδος, συγκεκριμένα τῆς περιοχῆς Θεσσαλονίκης. Ἀνατρέξατε ὅμως, ὅπως θὰ ἔπρεπε, στίς ἀνθρωποκτονίες ποὺ συνέβησαν σὲ ἀπομονωμένες περιοχὲς τῆς ἴδιας περιοχῆς; Νομίζετε πώς εἶναι πολλές; Σᾶς βεβαιώνω πώς ὄχι. Ἀλήθεια δὲν σᾶς ἔκανε καμιάν ἐντύπωση ἡ ξεχωριστή, ἰδιαίτερη, ἴσως ἀνεπανάληπτη γιὰ τὰ ἑλληνικά δεδομένα τριπλή δολοφονία τῆς 23ης Ὀκτωβρίου 2008; Προφανῶς στήν ἔρευνά σας γιὰ τοὺς φόνους τῆς Βορείου Ἑλλάδος σᾶς διέφυγε τὸ φύλλο τῆς Γαζέτας τοῦ Κιλκίς τῆς 2ας Νοεμβρίου τοῦ ἴδιου ἔτους. Ἂν τὸ εἴχατε δεῖ, δὲν θὰ εἴχατε ἐκτεθεῖ μὲ τέτοιο τρόπο, ἀγαπητέ μου κύριε Ἀντονά! Δὲν θὰ σᾶς εἶχε διαφύγει ἡ καθόλου παράδοξη ὁμοιότητα: Μὰ ἡ συνθήκη ποὺ περιγράφεται στὰ κείμενα ποὺ σᾶς ἔστειλα εἶναι ἡ ἴδια μὲ τἠν παρουσιαζόμενη στὴ Γαζέτα! Σᾶς φαίνεται παράξενο ἤ ὄχι: ἀντέγραψα ἕνα συμβάν ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες. Ὁμολογῶ πὼς δὲν δημιούργησα λοιπὸν καθόλου: δὲν φαντάστηκα τίποτε, κύριε Ἀντονά: ὅλα βρίσκονται ἐκεῖ. Καὶ βέβαια ἄν εἴχατε βρεῖ καὶ ἄν εἴχατε ἀξιολογήσει σωστὰ τὸ φύλλο τῆς Γαζέτας θὰ καταλαβαίνατε μεμιᾶς πὼς ἡ συγκόληση τῶν ἀποσπασμάτων ποὺ διαπράξατε εἶναι, στὴν παρούσα μορφὴ ποὺ τῆς δώσατε, ἄτεχνη καὶ ἐλλειπής. Ἄτεχνη, γιατὶ γεμίσατε τὸ “κείμενό μου”, (ἕνα λιτὸ κείμενο ποὺ δὲν χώραγε προσθῆκες), μὲ κουραστικὲς ἑρμηνευτικὲς παριπλοκές. Ἐλλειπὴς, διότι σᾶς διέφυγε δυστυχῶς τὸ βασικὸ σημεῖο σύνδεσης τῆς ἀφήγησης. Δὲν εἶναι ἁπλῶς ὅτι σᾶς διέφυγε ἕνα πραγματολογικὸ δεδομένο. Τὴν γυναίκα, δηλαδή τὴν τραγουδίστρια, κύριε Ἀντονά, τὴν κάνατε μιὰ καλή νοικοκυρά κι ὅμως ἀφηγηματικὰ ἦταν κτισμένη ὡς ἡ στυγνὴ δολοφόνος τριῶν ἀνδρῶν. Σκότωσε, ὅπως διαβάζουμε στὸ δημοσίευμα τῆς Γαζέτας, πρῶτα τὸν ἀστυνόμο ποὺ βρισκόταν στὰ ἴχνη της. Κατόπιν τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὴν ἔσωσε καὶ ἀμέσως μετὰ τὸν ἀδελφό του. Προσπαθήσατε νὰ κάνετε ἕνα ἀπὸ τὰ ἀτυχὴ θύματά της, ὕποπτο πρόσωπο τῆς ἱστορίας.
Τὸ κομμάτι ποὺ ἔλειπε, τὸ ἀπόσπασμα ποὺ ἔπρεπε νὰ γράψετε γιὰ νὰ συμπληρωθεῖ σωστὰ τὸ τελευταῖο κομμάτι ἑνὸς πὰζλ δὲν ἦταν κάτι μεγάλο, οὔτε κάτι πολύπλοκο. Δὲν χρειάονταν ὅλες αὐτὲς οἱ περιπλοκὲς καὶ οἱ θεωρίες. Θὰ ἔπρεπε νὰ σκηνοθετηθεῖ ἁπλὰ ἡ συνάντηση μεταξύ τῆς τραγουδίστριας καὶ τοῦ δεύτερου ἀδελφοῦ. Ἡ τραγουδίστρια θὰ μιλοῦσε τότε μὲ τὸν ἄνθρωπο τῆς πολυθρόνας καὶ τὀ κείμενο θὰ ἔγραφε τὰ ἐξῆς:

“- Καὶ τὸ πιστόλι;
Ὁ ἀδελφός εἶναι παραξενεμένος. Εἶναι τρελλὸς ἀπὸ περιέργεια.
Ἡ τραγουδίστρια τὸν κοιτάζει στὰ μάτια. Βγάζει τὸ μικρό σακίδιο ἀπὸ τὴν πλάτη της, τὸ ἀνοίγει καὶ παρουσιάζει τὸ ὅπλο.
- Τὸ πιστόλι εἶναι ἐδῶ ὅπως βλέπεις. Ἔχει πυροβολήσει 2 φορὲς μέχρι τώρα, πάντοτε στὴν ἐρημιὰ, πάντοτε χωρὶς μάρτυρες.
Τὸ πιστόλι σημαδεύει τώρα ἐκεῖνον καὶ ἐκπυρσοκροτεῖ γιὰ τρίτη φορά.”

8 φράσεις ἤ καὶ λιγότερες θὰ ἀρκοῦσαν γιὰ νὰ συμπληρώσετε σωστὰ τὸ ἀφήγημα! Ὅμως ἐσεῖς πρῶτα τὸ φουσκώσατε μὲ ἕνα σωρὸ “φιλοσοφίες” δεύτερης κατηγορίας καὶ μετὰ τὸ καταστρέψατε μὲ ἕνα ἀπρόσεκτο τέλος. Ἀλλοιώσατε ἔτσι ἕνα πραγματικὸ γεγονός. Ὁ τίτλος τοῦ ἔργου ἦταν: Τὸ Κλειδὶ καὶ τὸ Πιστόλι. Τὸ ὀνομάσατε Ἡ Τραγουδίστρια καὶ ἡ Πολυθρόνα. Στὸ ἐξώφυλλο βάλατε μιὰ γυμνὴ γυναίκα. Εἶναι ἀξιοθρήνητο: νομίζετε πὼς μὲ τέτοια φτηνὰ μέσα θὰ ἐξασφαλίσετε πωλήσεις; Κύριε Ἀντονά, δὲν θὰ πουλήσετε ποτὲ ὅσα ἀντίτυπα ὀνειρεύεσθε.
Δὲν θὰ ἐκτραπῶ ὅμως. Ἐπιστρέφω στὰ σοβαρὰ λάθη τῆς τελικῆς ἀποκατάστασης: τὶ ἀνακατοσούρα ἀπὸ τὴν ἀσάφεια! Κύριε Ἀντονά, τί ἔγινε ἀλήθεια τὸ πιστόλι στὴν δική σας ἐκδοχή; Πῶς λύνεται ὁ γρίφος ποὺ δημιουργήσατε; Μποροῦμε νὰ μαντέψουμε ἀπὸ τὴν ἐξέλιξη ποὺ καταθέσατε; Προσπαθῶ νὰ τὸ κάνω, ὅσο ἐπιτρέπει ὁ νοῦς μου, ποὺ παραδέχομαι ὅτι εἶναι σὲ σύγχυση. Λοιπόν: Ἡ τραγουδίστρια βρῆκε τὸ πιστόλι. Ἀλλὰ πῶς; Καὶ κατόπιν; Ἐπέστρεψε τὸ πιστόλι στή θέση του. Ἐνῶ κινδύνευε, πρόλαβε νὰ ἐπιστρέψει τὸ πιστόλι στὴ θέση του, μέσα στὸ μπράτσο τοῦ ἐπίπλου καὶ ἔφυγε κατόπιν ἀπὸ τὸ φορτηγὸ χωρὶς πιστόλι. Ἀρκετὰ ἀπίθανο. Καὶ μετά; Ὁ ἄνθρωπος τῆς πολυθρόνας λαμβάνει τὸ κλειδί καὶ τὸ περίστροφο καὶ πηγαίνει στὴν καλύβα. Ἐγκαταλείπει ὅμως τάχα τὸ περίστροφο στὴν πολυθρόνα καὶ παίρνει τὸ κλειδί. Πιέζεται τάχα ἀπὸ κάποια ὁρμὴ γιὰ ἐλευθερία ποὺ ὁδηγεῖ ὅμως σὲ περιορισμό! Τί διαστροφή. Ἴσως καὶ ἐπιτήδευση σὲ αὐτὴ τὴ διαστροφή! Μὰ καὶ λοιπόν; Εἶναι κατὰ τὴ γνώμη σας αὐτὸ ὁλοκληρωμένη ἀποκατάσταση τῶν κειμένων; Κάπως πρόχειρη δὲν νομίζετε; Ὁ κύριος Ἀντονὰς ἔκανε λάθος. Τὰ πράγματα δὲν ἔγιναν ἔτσι. Ὁ φόνος ἀντιστοιχεῖ σὲ πραγματικὰ γεγονότα καὶ ἡ ἀφήγηση ὁρίζει νόμους ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ πραγματικὲς περιγραφές: δολοφόνος τριῶν ἀνδρῶν εἶναι ἁπλούστατα ἡ γυναίκα.
Ἐπὶ πλέον (μὲ πλῆθος ἠθικοπλαστικῶν παρεμβολῶν) ἐμφανίζεται κάποιο λανθάνον νόημα ποὺ ὁ συγγραφέας ἐπιχειρεῖ νὰ ἐγκαταστήσει στὸ κέντρο τὴς ἀφήγησης: τὸ πάθος γιὰ βία εἶναι τὀ μόνο ἀληθινὸ πάθος. Βρίσκεται στὴ ρίζα κάθε κατανοήσεως τῆς ἔννοιας τῆς ἀγάπης. Ὄχι πολύ πρωτότυπο, ἀλήθεια. Μανία γιὰ ἑρμηνεία ἑνὸς φόνου ποὺ ὅμως ἔγινε ἀληθινά καὶ κοινότοπο νόημα ὡς ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἑρμηνείας. Ὄχι πολύ σπουδαῖα ἀποτελέσματα.

Καλή νύχτα ἀγαπητὲ συνάδελφε

Γ Π